مالکیت­های فکری به دو دسته تقسیم میشن:

انواع مالکیت فکری :

الف)مالکیت­های صنعتی؛ که شامل اختراعات، علایم تجاری، طرح­های صنعتی، نشانه­های جغرافیایی و اسرارتجاری میشه.

ب)مالکیت های ادبی و هنری؛ که شامل مالکیت­های ادبی  به طور خاص و مالکیت­های مرتبط با اون میشه.

از مالکیت­های صنعتی تقریباٌ در تمام جهان حمایت میشه،حقوق مالکیت صنعتی ،

به عنوان بخش عمده ای از حقوق مالکیت معنوی محسوب می­شه که شامل حق استفاده انحصاری از علایم تجاری،

اختراعات، طرح­های صنعتی، نام تجاری، نشان­های جغرافیایی و غیره میشه.

مالکیت صنعتی از خلاقیت و نتیجۀ فکر و اندیشه افراد در برابر اشخاص ثالث ــ از طریق به ثبت رساندن اون  ــ

حمایت کرده و به این صورت ضمن انحصار بهره برداری برای صاحبان مالکیت صنعتی،

زمینه ابتکار، نوآوری و توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و رشد سرمایه گذاری و تجارت بین المللی در کشور رو هم فراهم میاره.

در کشور ما نیز در راستای حمایت از صاحبان مالکیت صنعتی برای اولین بار “قانون ثبت علامات صنعتی و تجاری و نظامنامه آن”

در سال ۱۳۰۴ به تصویب رسید و متعاقب اون، قانون دیگه ای با عنوان “قانون ثبت علایم و اختراعات” در سال ۱۳۱۰ به تصویب رسید.

 

باتوجه به نواقص این قانون در سال ۱۳۸۶ قانون دیگری تحت عنوان “قانون ثبت اختراعات،

طرح­های صنعتی و علایم تجاری” به تصویب رسید و آیین نامۀ اجرایی اون در سال ۱۳۸۷ به تصویب رسید و این قانون ناسخ قوانین قبلیه.

 

دراین قانون، علاوه بر مقررات مربوط به مالکیت صنعتی، استانداردهای بین­المللی مربوطه هم در اون رعایت میشه.

لازم به ذکره قانون مزبور به صورت آزمایشی جهت اجرای پنج ساله بوده و با توجه به تموم شدن مهلت اجرای اون تا کنون چندین بار تمدید شده.

قانون دیگه­ای که در حمایت از مالکیت صنعتی در ایران به تصویب رسیده قانون “حمایت از نشانه­ های جغرافیایی

کالا مصوب ۱۳۸۳ و آیین نامه مربوطه مصوب  ۱۳۸۴” می باشد.

این قانون، برای اولین بار امکان ثبت و حمایت از کالاهای واجد شرایط نشان جغرافیایی رو در کشور فراهم ساخته

و بدین ترتیب ظرفیت قانونی لازم به منظور حمایت از بعضی محصولات مانند: صنایع دستی،

فرش و محصولات کشاورزی مثل پسته و زعفران رو در قالب نشان­های جغرافیایی در کشور ایجاد کرده.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *