اسم تجاری عنوانیه که از شهرت یک تاجر حکایت داره، و شخص تاجر بوسیلۀ اون خودشو معروف و مشهور میکنه. اسم تجاری ممکنه نام خانوادگی خود تاجر و یا یک اسم فانتزی باشه، این امکان هم وجود داره که اسم تجاری با اسم شرکت یکی باشه. به جز اون مواردی که وزارت عدلیه ثبت رو الزامی میکنه، ثبت اسم تجاری اختیاریه. به دلیل اینکه تا این تاریخ نظامنامۀ مادۀ ۵۸۲ قانون تجارت تهیه و تصویب نشده، نحوۀ ارتباط و شمول و اطلاق اسم تجاری با نام شرکت دچار ابهام شده.

در قانون ثبت اختراعات، طرح­های صنعتی و علائم تجاری به عنوان نام تجارتی تعریف شده­اند، با توجه به این تعریف، میشه گفت که نام تجارتی یعنی اسم یا عنوانی که معرفی کننده و مشخص کنندۀ یک شخص حقیقی یا حقوقی باشه.

با توجه به قانون، اسم یا عنوانی که ماهیت یا روش استفاده از اون، بر خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشه، و یا باعث فریب مراکز تجاری یا عمومی نسبت به ماهیت مؤسسه­ای که اسم تجاری اونو معرفی میکنه بشه، نمیتونه به عنوان نام تجاری به کار بره.

طبق قانون، با رعایت قوانین و مقررات ثبت اجباری نام­های تجاری، این قبیل از نام­ها حتی بدون ثبت هم در برابر عمل خلاف قانون اشخاص ثالث حمایت میشن.

هر نوع استفاده از یک نام تجاری بوسیلۀ اشخاص ثالث، به صورت نام تجارتی و یا علامت یا علامت جمعی، و یا هر نوع استفاده از یک نام تجاری، به طوری که عرفاً باعث فریب افکار عمومی بشه، غیرقانونی به حساب میاد.

در مورد ثبت نام تجاری مقررات خاصی وجود نداره، این مورد به همراه نبودن یک بانک اطلاعاتی برای نام­های تجاری باعث شده تا کارشناسان ادارۀ ثبت علامت تجاری برای اجرای بندهایی از قانون با مشکل مواجه بشن.

قانونگذار تعریف خودش از نام تجاری رو طوری نوشته که نام هر شخص حقیقی تاجر امکان اینو داره که نام تجاری محسوب بشه، ولی واضحه که فقط اسم کسانی که به خاطر نوع شغلشون و یا به اعتبار کسب و کارشون، اعتبار نزدیکی بین نام و کارشون وجود داره، نام تجاری محسوب میشه؛ در حقیقت یک نام تجاری باید معرفی کنندۀ هویت صنفی افراد چه تاجر و چه غیر تاجر باشه.

نکته­ای که باید به اون توجه کرد اینه که اکثر تاجران و بازاریابان به کلماتی که برای متمایز کردن کالاها یا خدمات به کار میرن (نام تجاری) میگن، نه (علامت تجاری)، و به تصاویری هم که علامت تجاری هستن، بیشتر آرم، لوگو، مارک و … میگن، به همین دلیل تعریف­ها و اصطلاحات قانونی با تعریف­ها و اصطلاح­هایی که در تجارت و بازاریابی بکار میره، یکی نیست و فرق داره.

نام­ها و اسامی تجاری، در حوزۀ حقوق صنعتین، با توجه به تعریف­ بالا و با توجه به نقشی که اسامی تجاری باید در تشخیص بنگاه­ها از همدیگه داشته باشن، واضحه که یک نام تجاری هم مثل علائم تجاری باید قدرت اینو داشته باشه که بشه برای تشخیص ازش استفاده کرد، و همینطور یک نام تجاری نباید باعث گمراهی مخاطب بشه.

در پیش نویس لایحه­های پیشنهادی قانون تجارت، نام تجاری به صورت اسم یا عنوانی تعریف شده که مشخص کنندۀ تاجره. فعالیت تحت یک اسم تجاری فقط در صورتی ممکنه که اون اسم تجاری ثبت شده باشه. نام تجاری نباید طوری انتخاب بشه که باعث اشتباه بشه؛ مثلاً تاجری که شریک نداره، نمیتونه اسم تجاری رو انتخاب کنه که باعث بشه مخاطب احساس کنه که شریکی وجود داره؛ یا مثلاً یک تاجر نمیتونه اسمی رو انتخاب کنه که شبیه نام تاجر دیگه­ای باشه؛ همینطور استفاده از هر اسمی که بر خلاف نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشه ممنوعه.

بعد از اینکه یک نام ثبت شد، برای دارندۀ اون، حق انحصاری به وجود میاد، به همین خاطر هیچ تاجری نمی­تونه نام تجاری که بوسیلۀ دیگران ثبت شده رو برای فعالیت خودش انتخاب کنه، چه این نام تجاری یک اسم باشه، چه یک علامت.

اگر یک اسم یا علامت تجاری، شبیه یک اسم یا علامت تجاری دیگه باشه، چون این شباهت ممکنه باعث گمراهی بشه، پس استفاده از اون ممنوعه؛ حتی اگر این اسم، نام خانوادگی تاجر هم باشه اگه به دلیل تشابه با اسم تجاری دیگه­ای باعث گمراهی بشه، باز هم استفاده ازش ممنوعه. نام تجاری تنها به همراه مایۀ تجارتی قابل انتقاله.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *