در ادبیات امروزۀ ایران، بعضی از اسامی و عبارتهای خارجی خیلی زیاد و گسترده مورد استفاده قرار گرفته، به طوری که همۀ مردم و ادارهها و مراجع مختلف از اونها استفاده میکنن؛ برای مثال میتونیم به کلمههایی مثل تلفن، صندل، فلش، موکت، ویتامین، ایده، بیسکوئیت، اسکناس، آلرژی، کنترل، ترافیک، استاندارد، موزه، صابون، سالن، روبان، ویلا، کامپیوتر، انفورماتیک، رادیاتور، سس، کنسرو، کنکور، پرشیا، ماشین، سماور، شوفاژ، دلتا، پاساژ، تابلو، تیراژ، ادکلن، تیراژ، اکران، بالکن و … اشاره کنیم. طبق قانون (آیین نامۀ ممنوعیت بکارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه)، اون دسته از کلمههای عربی و یا کلمههایی که از قدیم وارد زبان فارسی شدن و امروزه رواج دارن و جزئی از زبان فارسی به حساب میان، و یا کلمهها و اصطلاحات عربی که از متنها و فرهنگ اسلامی به زبان فارسی راه پیدا کردن، اگر با بافت زبان فارسی تناسب داشته باشن، کلمۀ خارجی به حساب نمیان، و میشه از اونها به عنوان اسم شرکت استفاده کرد.
بعضی وقتها شرکتهایی که از این دسته از کلمهها به عنوان نام شرکت و یا برای تغییر نام شرکت استفاده کردهاند، در ادارههای ثبت به مشکل برمیخورن؛ برای مثال شرکتی با اسم پرشیا ایده گستر تجارت و فعالیت کرده ولی موقع تغییر نام، ادارۀ ثبت بدون مستند قانونی، اون شرکت رو مجبور میکنه که کلمۀ پرشیا رو از اسم شرکت حذف کنه، که این باعث میشه حقوق مادی و معنوی شرکت آسیب جدی ببینه.
از طرف دیگه فرهنگستان زبان و ادب فارسی، هنوز خیلی از اسمها و کلمههای تخصصی خارجی که در زمینههای اقتصادی، بازرگانی، اجتماعی و پزشکی استفاده میشن رو، با کلمههای فارسی معادل سازی نکرده؛ و با وجود صرف هزینههای زیاد و استفاده از اساتید مختلف در فرهنگستان زبان و ادب فارسی باز هم جایگزینی اسامی خارجی با اسامی و کلمههای فارسی خیلی کندو آروم انجام میشه، که این کندی و تأخیر باعث میشه تا اسامی و اصطلاحات خارجی سالها در ایران استفاده بشن، و بعد از اینکه این کلمهها و اصطلاحات خارجی رواج پیدا میکنن، فرهنگستان تازه به فکر معادلسازی، اون هم به صورت غیرتخصصی، میوفته.