طبق قانون تجارت، ثبت شرکت به وسیلۀ یک تقاضانامه که در دو نسخه تنظیم شده باشه، انجام میشه؛ یعنی اولین چیزی که برای ثبت یک شرکت باید ارائه بشه تقاضانامهست، اما توی قانون در مورد اینکه این تقاضانامه چه شرایطی باید داشته باشه، یا محتوای اون چی باشه و یا چه اطلاعاتی باید توی اون نوشته شده باشه، و یا دربارۀ مسئولیت امضا و ارائۀ اون، چیزی گفته نشده، به خاطر همین، با اینکه تقاضانامه یکی از اسناد مهم برای ثبت شرکت به حساب میاد، ولی در مورد اینکه آیا در زمان ثبت انواع شرکتها ارائۀ اون الزامیه یا خیر؛ مغایرتهایی وجود داره، چون طبق همین قانون، مسئول ثبت باید نسخۀ دوم تقاضانامه رو با ذکر تاریخ و نمرۀ ثبت، امضاء کنه و با مهر ادارۀ ثبت اونو مهر کنه، و بعد از این کار، نسخۀ دوم رو به عنوان سند ثبت شرکت به فرد متقاضی بده؛ پس طبق این قانون تقاضانامه میتونه به عنوان سند رسمی ثبت شرکتها در نظر گرفته بشه، ولی برای ثبت شرکتها در روش امروزی، این شیوه درنظر گرفته نشده.