مالکیتهای فکری به دو دسته تقسیم میشن:
انواع مالکیت فکری :
الف)مالکیتهای صنعتی؛ که شامل اختراعات، علایم تجاری، طرحهای صنعتی، نشانههای جغرافیایی و اسرارتجاری میشه.
ب)مالکیت های ادبی و هنری؛ که شامل مالکیتهای ادبی به طور خاص و مالکیتهای مرتبط با اون میشه.
از مالکیتهای صنعتی تقریباٌ در تمام جهان حمایت میشه،حقوق مالکیت صنعتی ،
به عنوان بخش عمده ای از حقوق مالکیت معنوی محسوب میشه که شامل حق استفاده انحصاری از علایم تجاری،
اختراعات، طرحهای صنعتی، نام تجاری، نشانهای جغرافیایی و غیره میشه.
مالکیت صنعتی از خلاقیت و نتیجۀ فکر و اندیشه افراد در برابر اشخاص ثالث ــ از طریق به ثبت رساندن اون ــ
حمایت کرده و به این صورت ضمن انحصار بهره برداری برای صاحبان مالکیت صنعتی،
زمینه ابتکار، نوآوری و توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و رشد سرمایه گذاری و تجارت بین المللی در کشور رو هم فراهم میاره.
در کشور ما نیز در راستای حمایت از صاحبان مالکیت صنعتی برای اولین بار “قانون ثبت علامات صنعتی و تجاری و نظامنامه آن”
در سال ۱۳۰۴ به تصویب رسید و متعاقب اون، قانون دیگه ای با عنوان “قانون ثبت علایم و اختراعات” در سال ۱۳۱۰ به تصویب رسید.
باتوجه به نواقص این قانون در سال ۱۳۸۶ قانون دیگری تحت عنوان “قانون ثبت اختراعات،
طرحهای صنعتی و علایم تجاری” به تصویب رسید و آیین نامۀ اجرایی اون در سال ۱۳۸۷ به تصویب رسید و این قانون ناسخ قوانین قبلیه.
دراین قانون، علاوه بر مقررات مربوط به مالکیت صنعتی، استانداردهای بینالمللی مربوطه هم در اون رعایت میشه.
لازم به ذکره قانون مزبور به صورت آزمایشی جهت اجرای پنج ساله بوده و با توجه به تموم شدن مهلت اجرای اون تا کنون چندین بار تمدید شده.
قانون دیگهای که در حمایت از مالکیت صنعتی در ایران به تصویب رسیده قانون “حمایت از نشانه های جغرافیایی
کالا مصوب ۱۳۸۳ و آیین نامه مربوطه مصوب ۱۳۸۴” می باشد.
این قانون، برای اولین بار امکان ثبت و حمایت از کالاهای واجد شرایط نشان جغرافیایی رو در کشور فراهم ساخته
و بدین ترتیب ظرفیت قانونی لازم به منظور حمایت از بعضی محصولات مانند: صنایع دستی،
فرش و محصولات کشاورزی مثل پسته و زعفران رو در قالب نشانهای جغرافیایی در کشور ایجاد کرده.